حذف نیکل و کادمیوم توسط جاذب‌های دیاتومیت، سیلت، ساقه آفتابگردان و سیمان (اجزاء تشکیل‌دهنده بتن سبز)

جذب سطحی یکی از رایج‌ترین روش‌ها جهت حذف فلزات سنگین است. اخیراً توجه زیادی به استفاده از مواد ارزان‌قیمت مانند ضایعات صنایع، تولیدات غذایی و کشاورزی در مطالعات جذب سطحی شده است. ازآنجاکه ﻗﺴﻤﺖ ﻋﻤﺪﻩ ﺳﺎﺯﻩ‌ﻫﺎ، ﺣﻮﺿﭽﻪ‌ﻫﺎ ﻭ لوله‌های ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻓﺎﺿﻼﺏ ﺍﺯ ﺑﺘﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ‌ﺷﻮﻧﺪ، استفاده از بتن با ظرفیت جذب فلزات سنگین می‌تواند یکی از روش‌های مؤثر در حذف آلاینده‌ها به‌خصوص فلزات سنگین از فاضلاب‌ها باشد. در این تحقیق از دو افزودنی دیاتومیت و ساقه آفتابگردان به‌عنوان جاذب فلزات سنگین کادمیوم و نیکل از فاضلاب و نیز موادی که بتوانند مقاومت، دوام و پایایی بتن را در سازه‌های آب و فاضلاب حفظ و حتی افزایش دهند، استفاده شد. دیاتومیت جایگزین بخشی از سیمان و آفتابگردان جایگزین بخشی از سنگ‌دانه مصرفی بتن شد. توانایی جذب نیکل و کادمیوم توسط اجزای مختلف تشکیل‌دهنده بتن (سیمان، سیلت، دیاتومیت و ساقه آفتابگردان) موردبررسی قرار گرفت. سیمان قادر به حذف کامل نیکل و کادمیوم بود. دیگر اجزای تشکیل‌دهنده بتن نیز توانایی خوبی در حذف نیکل و کادمیوم داشتند. ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺟﺎﺫﺏ‌ها ﺑﺮﺍﻱ نیکل و کادمیوم به ترتیب برای دیاتومیت، سیلت و ساقه آفتابگردان 85/2 و 88/1، 61/2 و 82/2، 45/18 و 82/6 میلی‌گرم بر گرم به‌دست آمد. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ هم‌دماهای جذب ﻻﻧﮕﻤوﻴﺮ ﻭ ﻓﺮﻭﻧﺪﻟﻴﭻ ﺑﺮﺍﻱ هرکدام از ﺟﺎﺫﺏ‌ها اندازه‌گیری ﺷﺪ و ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ هر دو هم‌دمای ﻻﻧﮕﻤوﻴﺮ و فروندلیچ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﺟﺬﺏ نیکل و کادمیوم توسط جاذب‌ها مناسب هستند. تکه‌های بتنی کادمیوم را به طور کامل حذف کردند اما در جذب نیکل نمونه شاهد بهترین عملکرد را داشت.